142. Urbanista wiecznie żywy

Dokładnie dwa lata temu wpadł mi do głowy pomysł, aby rozpoczynający się właśnie rok 2011, stał się Rokiem przestrzeni polskiej a myślą przewodnią hasło: Polska przestrzeń to nasze wspólne dziedzictwo i źródło tożsamości.

Wtedy wydawało mi się, że to „ostatni dzwonek” a jednocześnie jedyny sposób, aby uświadomić polskiej opinii publicznej katastrofalny stan naszej przestrzeni.

Środowiska okołoplanistyczne (en bloc) potraktowały cały pomysł jako egzaltację autora.

Dzisiaj myślę, że środowiska te miały absolutną rację – prawdę powiedziawszy w konsekwencji wieloletniego, intensywnego „kreowania”,  przestrzeni mogącej stanowić nasze wspólne dziedzictwo i źródło tożsamości, pozostało tak niewiele, że nie tylko na cały Rok ale nawet na jeden Dzień by nie wystarczyło.

Paradoksalnie, zupełnie odmiennie od sytuacji polskiej przestrzeni przedstawia się sytuacja jej „kreatorów” – właśnie już po raz szósty obchodzony jest uroczyście Dzień urbanisty.

 Le roi est mort, vive le roi!