Jak Kmicic z Radziwiłłem

Odrolnienie przy udziale właściciela” Taki wyrok wydał Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną ministra rolnictwa i rozwoju wsi – poinformowała uroczyście swoich czytelników znana ogólnopolska gazeta 27 stycznia 2011 r.

A oto najistotniejsze „punkty węzłowe” tego wyroku:
1)
wg ministra rolnictwa stroną w postępowaniu o zmianę przeznaczenia gruntu z rolnego na cele nierolnicze może być tylko wnioskodawca, czyli wójt, burmistrz, prezydent - właściciele gruntów nie mają takich uprawnień;
2)
WSA, uchylając (…) decyzję ministra, podkreślił, że w takim postępowaniu muszą brać udział wszyscy właściciele działek, które miałyby być odrolnione;
3)
NSA uznał, że sąd I instancji prawidłowo uchylił odmowne decyzje. Status strony w postępowaniu o odrolnienie przysługuje nie tylko wnioskodawcom, ale również właścicielom tych gruntów zainteresowanym zmianą ich przeznaczenia orzekł. Chociaż o zgodzie na odrolnienie rozstrzyga się w decyzji administracyjnej, właściciele mają interes w załatwieniu sprawy na podstawie prawa cywilnego. Od takiej decyzji może bowiem zależeć obrót nieruchomością, jej zabudowa, cena czy nawet dysponowanie nią.

Niestety, w tym niezwykle interesującym momencie narracja gazety gwałtownie się kończy w związku z czym czytelnik skazany jest wyłącznie na własne spekulacje.

Słowo spekulacje nie brzmi zbyt elegancko dlatego też zwracam się do autorki opisywanej notatki i tradycyjnie już – o naukę proszę (jak Kmicic Radziwiłła):

„gołym okiem” widać niezwykłą determinację ministerstwa w forsowaniu „zawężonej interpretacji” stron prowadzonego przez siebie postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia zgody na zmianę przeznaczenia gruntów;

najprostsze co mi się nasuwa w tej sytuacji to myśl, że ministerstwo jest do tej interpretacji głęboko i szczerze przekonane – i dużo chyba nie zaryzykuję stwierdzeniem, że „przekonanie” to było od zawsze obecne w tym urzędzie;

jeśli było obecne „od zawsze” to wszystkie decyzje „odrolnieniowe” były podejmowane z wyżej opisanym „zawężonym” udziałem stron postępowania administracyjnego;

czy oznaczałoby to, że wszystkie dotychczasowe zgody były wydawane z rażącym naruszeniem prawa i idąc dalej: takich zgód w wymiarze prawnym nie ma?

A jeśli tak to co dalej z planami miejscowymi z takimi "zgodami"?

A może nie jest tak dramatycznie i opisywany wyrok NSA to tylko jeszcze jeden wyjątek od „utrwalonego orzecznictwa" do złudzenia przypominający znany wszystkim casus "zgodność wzzt ze studium"?

Co Pani na to, Pani Redaktor?