61. Legislacyjna pointa

Obowiązującą zaledwie od 11 lipca 2003 r. ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nowelizowano dotychczas już 18 razy.

Ostatnią (?) „korektę” ustawy, z dnia 26 maja 2011 r., zredagowano następująco:

(…) w art. 87 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Jeżeli uchwalenie planu miejscowego nastąpiło po dniu 31 grudnia 2003 r. w związku z utratą mocy przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony przed dniem 1 stycznia 1995 r., przepisu art. 37 ust. 1 zdanie drugie niniejszej ustawy, w odniesieniu do wzrostu wartości nieruchomości, nie stosuje się, o ile wartość nieruchomości określona przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu ustalonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed dniem 1 stycznia 1995 r. jest większa, niż wartość nieruchomości określona przy uwzględnieniu faktycznego sposobu jej wykorzystywania po utracie mocy tego planu. W takim przypadku wzrost wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 4, stanowi różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu planu miejscowego a jej wartością określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu ustalonego w planie miejscowym uchwalonym przed dniem 1 stycznia 1995 r.”.

Po kilkukrotnym przeczytaniu powyższego tekstu doznałem uczucia gwałtownego wyczerpania intelektualnego – to niechybnie sygnał, że najwyższy czas udać się na wakacyjny wypoczynek.

Słonecznych wakacji!